Bloedpokken
De virussen die bloedpokken veroorzaken zijn, zoals het er nu laat uitzien, niet verwant met wat we de echte pokken noemen. Bloedpokken, ook wel bloedwratten genoemd, kunnen overal op het lichaam zitten. Deze ‘wratten’ worden 1 tot 3 centimeter groot. In deze wratten is door een intacte huid een bloederige massa te zien. Het is zaak deze pokken niet te beschadigen want dat kan leiden tot het doodbloeden van de duif. De duif rust geven in een rustige omgeving is daarom de beste wijze om de duif door deze periode heen te krijgen. De bloedwrat zal uiteindelijk verschrompelen en na drie tot vier weken is het probleem dan opgelost.
Ziekten
Ondanks alle inspanningen is het niet mogelijk ziekten altijd te vermijden. Besmettingen kunnen door de duiven redelijk gemakkelijk worden opgelopen in reismanden en bij het foerageren. Stress kan bij de duiven de weerstand verminderen, ook als de roofvogels actief zijn is de stress bijna van de duif af te lezen.
De rui
De rui is een terug keerend proces, dat zich bij oude als ook de jonge vogels afspeelt. Het is een gewichtig proces, zodat de fokker goed daar op moet letten. Het kan geen twijfel lijden , of het vernieuwen van het vederkleed stelt hoge eisen aan het vogellichaam. Behalve het vernieuwen der oude plunje , heeft ook een algemene reiniging van het lichaam plaats, en vogels die de rui goed doorstaan, zijn nadien sierlijker, krachtiger en voller van levenslust als daarvoor. Ter zuivering van het lichaam is het 2x per week verstrekken van engels zout in het drinkwater uitstekkend. Ook levertraan capsule zijn aan te bevelen.
Het uitbreken van ziekte heeft in negen van de tien gevallen te maken met overbevolking
Difterie. ( snot. het geel. verkoudheid )
Ziekte die meest voorkomt in niet goed onderhouden hokken, na plotse daling van temperatuur of een lange periode van warmte.
Deze voor de duif soms pijnlijke gezwellen zullen geen letsels nalaten wanneer de gezondheidstoestand van de duif goed is.
Difterie in de bek van een duif die in de slijmvliezen van bek en keel hun verschijning doen. Zeer ernstige kwaal die met alle middelen moet bestreden worden. Te herkennen aan Geel in de bek van de duif of pokken.
De huidvorm
Bij de huidvorm verschijnen de pokken voornamelijk op de onbevederde lichaamsdelen zoals op de oogleden, snavelranden, oren, oogleden en heel soms ook op de poten. Als de oogleden door pokken zijn aangetast kunnen de oogleden dichtzwellen met als gevolg dat de duif (tijdelijk) niet meer kan zien. Dit wil echter wel zeggen dat er geen voer en water meer wordt opgenomen met het gevaar dat de duif sterft.
Het virus kan worden overgebracht door een rechtstreeks contact van het virus met een beschadigde huid bij vechtpartijen, maar ook door bloedzuigende ectoparasieten en steekinsecten. Het meeste komt dit voor in de late zomer en najaar.. Bloedpokken komen veel minder voor en we zien dan bovendien op de hokken maar enkele duiven die hierdoor getroffen worden. De incubatietijd bedraagt 10 tot 20 dagen.
Streptococcose of ook wel spier- en vleugelziekte genoemd
Streptoccocose is een bacteriële infectieziekte. In België wordt deze ziekte ook wel de vleugelziekte of spierziekte genoemd. De veroorzaker van deze ziekte is de Streptococcus gallolyticus. Dat er in het Nederlands ook wel gesproken wordt van spier- of vleugelziekte is begrijpelijk als we naar de symptomen kijken. Duiven die getroffen worden door streptoccocose kunnen vaak slecht of helemaal niet meer vliegen.. Het is ook niet verwonderlijk dat heel vaak gedacht wordt dat de duiven getroffen zijn door de paratyfusbacterie.
Rode vogelmijt of bloedmijt
Deze mijt stelt ons voor niet geringe problemen en wel omdat deze mijt niet continu op de duif aanwezig is. Overdag huist deze mijt in kieren en spleten op het duivenhok. In de avond en nacht komen ze naar de duiven en waarbij ze bloed zuigen. Deze mijten tasten zonder meer de gezondheid van duiven aan. Deze mijten veroorzaken bovendien veel onrust. Duiven die bezocht worden door deze mijt lijden veelal aan ernstige anemie of bloedarmoede. De mijt verbergt zich ook onder broedschalen, til je de broedschaal op dan kun je ze zien weglopen.
Natte ogen en andere oogproblemen bij duiven
Iedere duivenhouder kent het verschijnsel wel van een nat oog of natte ogen bij zijn duiven. Natte ogen bij duiven worden soms ten onrechte in verband gebracht met ornithose. Er zijn echter veel meer oorzaken dan ornithose die natte ogen kunnen veroorzaken bij duiven. Zo kunnen onder meer bacteriële infecties als pasteurellosis eveneens de ooglidbindvliezen veroorzaken en ook de oogverkoudheid, one eye cold, aan een zijde wordt vaak voor ornithose aangezien. Ook kan een bacteriële aandoening en wel de haemophilusverkoudheid voor natte ogen zorgen die de zogenaamde uilenkop
veroorzaakt. Bij afwijkingen aan het oog is dus lang niet altijd sprake van ornithose, maar kunnen ook andere ziekten daar verantwoordelijk voor zijn.
Schachtmijt
De schachtmijt treffen we aan tegen de schacht van de vleugelpennen en voedt zich met duivenstof. De ziekmakende factor van deze mijt is daarom maar gering
schurftmijt
Deze mijt komt niet veel meer voor maar zo nu en dan wordt hij toch wel aangetroffen. De mijt verblijft op de veerschacht maar ook in de veerfollikel. Daardoor wordt er veeruitval veroorzaakt en ontstaan er kale plekken die vooral aan de onderzijde van de duif verschijnen. Om zeker te zijn dat het om de schurftmijt gaat kan een dergelijke duif een dag apart een dag in een hokje. Bekijk daarna de uitgestoten dekveertjes. Als er een verdikking zit in de schacht van het dekveertje dan is de schurftmijt actief.
Lange vederluis
Deze luis is veruit de meest bekende bij de duiven. Vanwege zijn lengte van ongeveer 2 millimeter is deze luis bij een controle bijna niet te missen. Deze luis legt eitjes, ook wel neten genoemd, in keurige rijen tegen de schacht van de veren tussen de baarden. De voeding van de luizen bestaat uit duivenstof. Een duif in goede conditie is goed in staat om deze luis zo te beheersen door te baden en te poetsen dat er geen echt probleem ontstaat. We kunnen de duif hierbij helpen door in het badwater duivenbadzout toe te voegen, maar ook gewoon keukenzout en azijn in het badwater heeft een gelijk effect.
Kleine veerluis of stuitluis
Deze luis is meestal te vinden onder de veren bovenop de stuit. Hier heeft de luis zijn naam stuitluis aan te danken. Op andere plaatsen van het lichaam kan de luis eveneens worden aangetroffen. Ook deze luis legt de neten tussen de baarden van de veren. De luis voedt zich met duivenstof. Deze luis veroorzaakt wel irritaties bij duiven. We zien dan dat de duiven veel in de veren pikken. Door deze onrust kunnen ook de prestaties van de duiven negatief beïnvloed worden. Niet alleen om de prestaties te verbeteren, maar ook om de duif van de plaaggeesten te verlossen moeten we ingrijpen.
.